William Etty

William Etty (1787 – 1849) był wybitnym brytyjskim artystą okresu romantyzmu, znanym ze swoich bogato kolorowych i pieczołowicie szczegółowych obrazów i aktów historycznych. Urodzony w Yorku w Anglii Etty rozpoczął swoją artystyczną podróż jako praktykant-drukarz, ale później przeniósł się do Londynu, aby studiować w szkołach Royal Academy. Wykazał się niezwykłymi zdolnościami malarskimi, szczególnie w zakresie używania koloru, co stało się jedną z jego charakterystycznych mocnych stron.

Wczesne prace Etty'ego inspirowane były starymi mistrzami, których podziwiał, zwłaszcza Tycjanem i Rubensem, których wpływ jest widoczny w świetlistych tonach i dramatycznych kompozycjach charakteryzujących jego sztukę. Jego rozgłos nastąpił po sukcesie „Przybycia Kleopatry do Cylicji” (1821), który zapewnił mu wybór na pełnoprawnego akademika królewskiego. To osiągnięcie było godne uwagi, ponieważ artyści specjalizujący się w tematyce historycznej i aktach rzadko zdobywali takie uznanie w tej epoce.

W trakcie swojej kariery Etty stworzył wiele dzieł poruszających tematy z mitologii, literatury i Biblii, często przedstawiających zmysłowe, a czasem kontrowersyjne nagie postacie. Pomimo krytyki za postrzeganą nieprzyzwoitość tych utworów, powszechnie doceniono jego sprawność techniczną i przesłania moralne zawarte w narracjach. Godne uwagi przykłady to „Musidora” (1833) i „Diana i Actaeon” (1836).

Jego wkład w portretowanie był również znaczący, choć mniej znany niż jego obrazy historyczne. Etty malowała różne modele, od członków wyższych sfer po innych artystów, zawsze starając się uchwycić ich istotę z głębią i wrażliwością.

Pomimo ostrej krytyki związanej ze zmysłowością jego dzieł sztuki, Etty nadal trzymał się zasad akademickich i tradycji klasycznej. Wierzył, że postać ludzka przedstawiona z godnością i pięknem może służyć jako narzędzie nauczania lekcji moralności. Aby jeszcze bardziej doskonalić swoje rzemiosło, często odwiedzał galerie i wystawy, wykonując szkice i kopie arcydzieł, aby wzbogacić swoją praktykę.

W drugiej połowie życia popularność Etty'ego nieco osłabła, mimo to nadal regularnie nauczał i wystawiał, wpływając na młodsze pokolenia brytyjskich malarzy. Pośmiertnie dokonano ponownej oceny jego dziedzictwa i uznano go za kluczową postać, która wypełniła lukę między tradycją neoklasyczną a rodzącym się ruchem prerafaelitów, wnosząc znaczący wkład w ewolucję sztuki brytyjskiej w XIX wieku.