George Romney

18. yüzyılın sonlarının önde gelen İngiliz portre ressamı George Romney, 26 Aralık 1734'te Lancashire'ın Dalton-in-Furness kentinde doğdu. Hassas portre portreleri ve portreye farklı yaklaşımıyla döneminin en çok aranan sanatçılarından biri olarak ortaya çıktı ve sanat dünyasında kalıcı bir etki bıraktı. Romney sanatsal yolculuğuna yerel Lancashire sanatçısı Christopher Steele'in yanında çırak olarak başladı ve daha sonra becerilerini daha da geliştirmek için 1762'de Londra'ya taşındı. İlk çalışmaları Eski Ustalardan güçlü bir etki gösterdi, ancak yavaş yavaş akıcı fırça çalışmaları, yumuşak ışıklandırma ve romantik bir duyarlılıkla karakterize edilen kişisel bir stil geliştirdi. Bu evrim, zarafet ve iç gözlem havasıyla konularının özünü yakalayan, gerçekleştirdiği çok sayıda portreyle örneklendirilmiştir. Kariyeri boyunca Romney, sosyete mensupları, politikacılar ve entelektüellerin de aralarında bulunduğu geniş bir müşteri yelpazesine imza attı. En dikkate değer müşterileri arasında, onun yerine 60'tan fazla kez oturan ve onun güzelliğini ve değişen kişiliğini belgeleyen bir dizi büyüleyici portre ortaya çıkaran Leydi Emma Hamilton da vardı. Çalışmaları sıklıkla, portrelerini çağdaşlarınınkinden ayıran, yalnızca sosyal statüleri veya fiziksel benzerliklerinden ziyade konularının psikolojik derinliğini vurguluyordu. Romney'nin İngiliz sanatına katkıları, özellikle modellerinin iç dünyasını aktarma yeteneğiyle tanınıyor. Portreleri bir hareket ve duygu duygusuyla doluydu; genellikle bireyleri düşünceli pozlarda veya görünüşte spontane jestler yaparken tasvir ediyordu. "Bayan Johnstone ve Oğlu" (c. 1775) ve "Lady Hamilton as Bacchante" (c. 1790) gibi önemli eserler, portreye yönelik bu yenilikçi yaklaşımı sergiliyor. Kraliyet Akademisi'ne hiçbir zaman resmi olarak kabul edilmemesine rağmen, Romney'in itibarı hızla arttı ve resimleri oldukça moda oldu. Ancak hayatının sonlarına doğru, Sir Joshua Reynolds'un savunduğu Neoklasik tarzın koleksiyonerler arasında beğeni kazanmasıyla popülaritesi bir miktar azaldı. Romney, 1799'da Kendal'a emekli oldu ve burada 15 Kasım 1802'deki ölümüne kadar resim yapmaya devam etti. Özetle, George Romney'in mirası, Rokoko cazibesi ile yeni ortaya çıkan Romantizm arasındaki boşluğu doldurarak konularının ruhunu ve bireyselliğini yakalama becerisine dayanmaktadır. Çalışmaları yalnızca Gürcistan İngiltere'sinin estetik zevklerini yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda gelecek yüzyıllarda Avrupa resmini tanımlayacak daha duygusal ve etkileyici eğilimleri de öngörüyor.